Van ‘JIJ’ naar ‘WIJ’ in de relatie.

‘Jij moet meer …’, ‘jij doet te weinig.., ‘jij bent altijd zo…’ zijn uitspraken die ik partners nogal eens tegen elkaar hoor zeggen in mijn praktijk. Deze stellen zijn meestal heel goed in ‘jij-en’.

Meestal wordt zo’n ‘jij-boodschap’ niet bepaald met enthousiasme ontvangen, maar is het een begin van een discussie die vrijwel altijd afloopt met een onprettig gevoel bij één of beide partners. Partners hebben vaak een gevoel van: ‘ik doe er niet toe’, ‘ik voel me niet serieus genomen’, ‘mijn mening is onbelangrijk’.

Er wordt op dat moment een ongelijkwaardigheid in de relatie ervaren. ‘De ander zal mij wel even vertellen hoe ik me moet gedragen of hoe het zit.’ Zoals een ouder een kind aanspreekt.

Deze ervaren ongelijkwaardigheid voelt niet fijn, dus is de reactie heel vaak ook een ‘jij-uitspraak’. Bijvoorbeeld: ‘Jij ziet dat verkeerd. Het is niet zo’. En de welles-nietes discussie begint. Beide partners proberen de ander met ‘jij-en’ en ‘het is ……’ beweringen te overtuigen van hun gelijk. Wat meestal niet lukt. Het resultaat is vaak dat partners zich steeds meer onbegrepen en eenzamer in de relatie voelen.

Kortom: door te gaan ‘jij-en’ ontstaat vaak een gevoel van ongelijkwaardigheid, onbegrip en eenzaamheid, terwijl juist gelijkwaardigheid, elkaar begrijpen en verbonden voelen belangrijke redenen zijn voor het hebben van een relatie.

Het trieste is dat partners juist nogal eens gaan ‘jij-en’ om meer gelijkwaardigheid, begrip en verbinding in de relatie te krijgen, maar het omgekeerde bereiken.

Het ‘wij-gevoel’ binnen de relatie wordt steeds minder gevoeld. ‘Jij-en’ werkt dus averechts.

Maar wat is nodig zodat wel weer een ‘wij-gevoel’ kan ontstaan binnen een relatie? Een relatie waarbinnen partners zich veilig, geborgen, gesteund, begrepen, gehoord en verbonden voelen?

Ik ben van mening dat juist gelijkwaardigheid een hele belangrijke randvoorwaarde is voor een relatie waarbinnen partners in voldoende mate een ‘wij-gevoel’ ervaren.

Er is sprake van gelijkwaardigheid als meningen, keuzes, besluiten en behoeften van beide partners even belangrijk zijn in de relatie.

Maar dat betekent ook dat meningen, keuzes, besluiten en behoeften van partners van elkaar kunnen en mogen verschillen, en het soms best lastig is te accepteren dat de ander een andere mening heeft of keuze maakt.

En het betekent dat je hooguit kunt aangeven dat je een andere mening hebt, een besluit of keuze van je partner niet fijn vindt of iets misschien een no-go voor jou is. Maar daar blijft het in principe bij (of bij een ‘no-go’ dealen met de consequenties).

Voor verwijten en eisen is dus geen ruimte in een gelijkwaardige relatie, omdat hierdoor weer ongelijkwaardigheid in de relatie ontstaat. Wel is het belangrijk om aan elkaar duidelijk te maken wat je van de relatie en van elkaar verwacht. Ook is het prima om vanuit gelijkwaardigheid kritiek op elkaar te leveren.

In de praktijk betekent dit vooral nieuwsgierig zijn naar je partner, je partner proberen te begrijpen en respecteren. Wat vindt de ander? Hoe kan het dat je partner een andere mening heeft? Hoe voelt de ander zich? Waarom is iets zo belangrijk voor je partner? Welke behoeftes heeft je partner?

Door nieuwsgierig te blijven, blijf je op de hoogte van het wel en wee van je partner. Belangrijke informatie die je als partner kunt gebruiken bij het maken van je eigen keuzes. Maar ook belangrijke informatie die je samen kunt gebruiken voor het nemen van gezamenlijke beslissingen.

De volgende spelregels kunnen hierbij behulpzaam zijn:

• Stel veel belangstellende vragen. Wees een soort detective en probeer erachter te komen wat de mening van je partner over iets is, welke emoties je partner ervaart, waar jouw partner mee worstelt, hoe het kan dat jouw partner een andere mening heeft of andere keuzes maakt etc.
• Ga veel ‘ikken’ en ‘volgens mij-en’. Bijvoorbeeld: ‘Ik denk…’, ‘Ik vind het niet leuk dat je….’, ‘Volgens mij kunnen we beter……’
• En vergeet vervolgens niet te vragen wat de ander daarvan vindt. Bijvoorbeeld: ‘Kun jij je voorstellen dat ik dit vind?’, ‘Maar wat vind jij?’.

Door nieuwsgierig naar elkaar te blijven voelen partners zich doorgaans meer gehoord, begrepen en gerespecteerd, waardoor er een WIJ kan ontstaan!

Als je behoefte hebt aan meer informatie over dit onderwerp, neem gerust contact met mij op.